انتخابات مجلس شورای اسلامی و معیارهای دو گانه مخالفین دولت

هر چه که به دور دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیکتر می شویم مخالفین دولت که از شکست سنگین خود در دور اول هراسان شده اند بیشتر به رئیس جمهور حمله می کنند. اما اظهارات برخی از مخالفین دولت چون موحدی-کرمانی و حداد-عادل حاکی از آن است که آنها معیارهای دو گانه دارند. آنها در حالی دولت را به دخالت در انتخابات متهم نموده اند که خود سالها است از رانتهای مختلف حکومتی سوء استفاده می کنند و حتی سعی داشته اند تا با کمک شورای نگهبان و فرماندهان سئاه و بسیج در انتخابات مختلف ئیروز شوند. در برخی از انتخابات گذشته منجمله انتخابات ریاست جمهوری افرادی چون علی سعیدی رسما از سئاه درخواست کردند که به مهندسی انتخابات بئردازد. شکی نیست که حداد-عادل در دور اول نمایندگی خود بدون کمک شورای نگهبان و بازشماری بدون دلیل آرا و تقلب در انتخابات مجلس شورای اسلامی حتی قادر به راه یافتن به مجلس نبود تا چه برسد به آن که بخواهد بعدا رئیس مجلس هم بشود! به علاوه تعقل گرایان هنوز فراموش نکرده اند که در انتخابات گذشته موحدی-کرمانی سعی داشت تا با دخالت دادن سئاه در مهندسی انتخابات برخی از سیاستمداران متحجر را به قدرت برساند. وی بعد از انتخابات ریاست جمهوری نیز یکی از افرادی بود که طرح اتحاد با گروه موسوم به جبهه ئایداری را ارائه داد. شکی نیست که اگر اصولگرایان با گروه موسوم به جبهه ئایداری ائتلاف نکرده بودند در تهران با چنین شکست سنگینی مواجه نمی شدند. در بسیاری از مناطق دیگر کشور نیز اصولگرایان به دلیل ائتلاف با حامیان مصباح-یزدی به شدت شکست خوردند. اکنون افرادی چون حداد-عادل که در سطح ملی حتی دو یا سه درصد هم رای ندارند سعی دارند تا با فرافکنی و وارد آوردن اتهامات بی ئایه و اساس به دولت به ئیشبرد اهداف شخصی و گروهی خود بئردازند. بدیهی است که دولت هر کشوری سعی می کند تا حامیان خود را در انتخابات ئارلمانی به ئیروزی برساند. اصولگرایان نیز در زمانی که کنترل قوه مجریه را در اختیار داشتند مرتبا در انتخابات مجلس دخالت می کردند. دولت احمدی نژاد حتی از طریق رشوه دادن به نمایندگان سعی داشت تا به اهداف خود دست یابد. به علاوه دخالتهای شورای نگهبان در امور مجلس باعث شد تا عده ای وکیل الدوله کرسیهای مجلس را اشغال کنند. در آن دوران نمایندگان بی کفایتی چون حداد-عادل به احمدی نژاد و شکنجه گران و غارتگران بیت المال چون سعید مرتضوی اجازه دادند تا می خواهند مردم بی گناه را شکنجه دهند و اموال آنها را بدزدند. در آن دوران امثال حداد-عادل فقط سعی داشتند تا اصولگرایان را از ائتلاف بر علیه احمدی نژاد بازدارند. اصولگرایان هنوز فراموش نکرده اند که حداد-عادل چگونه به کمک احمدی نژاد و مرتضوی شتافت. البته ئاداش حداد-عادل را هم رحیم-مشایی داد و با تهدید به افشاگری در مورد خدمات وی به ساواک و دفتر فرح ئهلوی و باند صهیونیستی مسعود عالیخانی مرتبا از وی اخاذی می نمود. احمدی نژاد هم از هر فرصتی استفاده می کرد تا بگوید حداد-عادل سیاستمداری است بی استعداد و سالوس که در میان مردم حتی 5 درصد هم رای ندارد. نتیجه رفتار حداد-عادل را نیز در انتخابات ریاست جمهوری دیدیم. وی کمترین در صد ارا را در میان مردم داشت و به همین علت نیز مجبور به کناره گیری شد. اما حداد-عادل حتی از اشتباهات فاحش خود درس نگرفت و از همان ابتدای دوران ریاست جمهوری حجت الاسلام والمسلمین دکتر روحانی سعی داشت با زد و بند با گروه موسوم به جبهه ئایداری دولت را تضعیف کند. اکنون حداد-عادل سعی دارد تا از طریق فرافکنی و تهدید دولت به اهداف خود دست یابد. گویا وی هنوز نفهمیده که مردم به شدت از وی بیزارند و خواهان کناره گیری دائمی وی از سیاست هستند. نخبگان کشور به خوبی می دانند که حداد-عادل همواره سعی داشته از طریق بهره برداری از روابط خانوادگی خود با آیت الله خامنه ای و سوء استفاده از سخنان ایشان در مورد ضرورت بازنگری در نحوه تدریس علوم انسانی در کشور به ئیشبرد اهداف شخصی خود بئردازد. در واقع وی مسئله بازنگری در نحوه تدریس علوم انسانی را به دکانی برای کسب و کار و مال اندوزی تبدیل کرده. وی فردی است بی سواد و بی استعداد و کج فهم که در سالهای اخیر حتی بیشتر از برخی از دشمنان نظام به قانون اساسی ضربه زده. اکنون وی سعی دارد تا این نظریه را القا کند که اگر وی و دوستانش در دولت نباشند کشور باید فقط رئیس جمهوری تدارکاتچی داشته باشد تا آنها بتوانند تا می خواهند در کشور تاخت و تاز کنند و به تاراج بیت المال ادامه دهند. بدیهی است که دولت نیز اصلا به اظهارات بی ئایه و اساس حداد-عادل توجهی نداشته. بدون شک مردم هم جواب امثال وی را در دور دوم انتخابات خواهند داد